Η Σίφνος στις τέχνες και τα γράμματα έχει συμβάλλει αρκετά στην Ελλάδα. Ορισμένοι από τους πιο αξιόλογους ανθρώπους αναφέρονται στη συνέχεια. Ο Νικόλαος Χρυσόγελος, δίδαξε και μετέδωσε την τέχνη σε εκατοντάδες νέους. Ανέπτυξε πολύπλευρη δραστηριότητα για τον ξεσηκωμό του νησιού και την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού. Με την έναρξη του αγώνα του 1821 σήκωσε πρώτος τη σημαία της επανάστασης στη Σίφνο. Ήταν επίτιμος αντιπρόσωπος της Σίφνου στις εθνοσυνελεύσεις. Ο Καποδίστριας προς αναγνώριση της προσφοράς του τον διορίζει υπουργό Δημόσιας Εκπαίδευσης. Κατόπιν εκλέγεται στη Σίφνο τρεις φορές Δήμαρχος. Κατόπιν γίνεται γερουσιαστής και αργότερα υπουργός Παιδείας και Εκκλησιαστικών.
Άλλοι διακεκριμένοι Σιφνιοί παιδαγωγοί, ποιητές και πεζογράφοι είναι ο Αριστομένης Πρεβελέγγιος, ακαδημαϊκός και ποιητής, ο Γιάννης Γρυπάρης, ποιητής με Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών από την Ακαδημία Αθηνών, ο Κων/νος Σιαλησμάς, κορυφαίος παιδαγωγός και συγγραφέας, ο Ιάκωβος Δραγάτσης, παιδαγωγός και αρχαιολόγος, ο Απόστολος Μακράκης, θεολόγος και φιλόσοφος, ο Νικόλαος Δεκαβάλλες, διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με σπουδές στη Γερμανία που συνέταξε το Μεγάλο Ιστορικό Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας, ο Κλεάνθης Τριαντάφυλλος, σατιρικός ποιητής, ο Νικόλαος Καμπάνης, δημοσιογράφος. Επίσης υπήρξε και μια πλειάδα διδασκάλων ποιητών, πεζογράφων και δημοσιογράφων ως τις μέρες μας.
Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε την μεγάλη προσωπικότητα της Ελληνικής και Διεθνούς μαγειρικής σκηνής, τον αρχιμάγειρα Νικόλαο Τσελεμεντέ, ο οποίος εκ Σίφνου ορμόμενος, μπήκε σε κάθε σπίτι και τα βιβλία του έγιναν σημεία αναφοράς της μαγειρικής τέχνης.
Παρακάτω παρατίθενται λεπτομέρειες για κάποιες από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της Σίφνου κατά το παρελθόν:

ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΡΥΠΑΡΗΣ 1870-1942

Ο ποιητής Ιωάννης Γρυπάρης γεννήθηκε στον Αρτεμώνα της Σίφνου στις 17 Ιουλίουτου 1870.’Εφυγε πολύ μικρός από τη Σίφνο.Τελείωσε τη Μεγάλη του Γένους Σχολή στην Κωνσταντινούπολη.Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.Σαν καθηγητής και ποιητής μετέφρασε αρχαίους συγγραφείς και εξέδωσε την ποιητική συλλογή «Σκαραβαίοι και Τερακότες».Στη Σίφνο υπηρέτησε σαν Σχολάρχης από το 1897 ως το 1899.Στη Σίφνο ήρθε για τελευταία φορά το 1914 και από τότε το νησί δεν τον είδε καθόλου.Tα ποιήματά του τα υπογράφει με το ψευδώνυμο «Αρτεμωνιάτης». Πέθανε στην Αθήνα το 1942. Περισσότερα…

ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ ΠΡΟΒΕΛΕΓΓΙΟΣ 1850-1936

Γεννήθηκε στο χωριό Εξάμπελα της Σίφνου το 1850. Σε ηλικία 15 ετών ένιωσε τους πρώτους ποιητικούς παλμούς.Τελείωσε το δημοτικό και ελληνικό σχολείο στη Σίφνο κι αργότερα στην Αθήνα φοίτησε στο γυμνάσιο.Κατόπιν γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου.Τον ίδιο χρόνο έγραψε το ποίημα “Θησεύς”. Τελειώνοντας το Πανεπιστήμιο της Αθήνας η δίψα του για μάθηση τον ωθεί στο Πανεπιστήμιο της Γερμανίας.’Ολ’αυτά τα χρόνια νοσταλγεί την Ελλάδα.Η ξενιτιά τον καταθλίβει και γράφει,γράφει,γράφει…Νοσταλγεί τη Σίφνο που ήταν δεμένος κι επισκέπτεται το νησί. Μόλις αντικρίζει τα βουνά της γράφει το ποίημα “Επιστροφή”.Γυρνώντας στην Αθήνα διορίζεται Γραμματέας του Πανεπιστημίου 1892-93.Βουλευτής στην επαρχία Μήλου αυτή την εποχή παντρεύεται την Αγλαΐα Βλάχου. ‘Ολη του τη ζωή την πέρασε στη Σίφνο κι εμπνέεται στην ποίησή του από τη Σίφνο. Τα πάντα τον μαγεύουν, μεταβάλλεται σε ζωγράφο και ζωγραφίζει και γράφει. Στη Χρυσοπηγή έγραψε τα πιο πολλά ποιήματά του και θεατρικά έργα. Ο Προβελέγγιος ζούσε για την τέχνη και μόνο γι’ αυτήν. Το 1914 τιμήθηκε κι έγινε Ακαδημαϊκός. Λίγο πριν πεθάνει είχε την ευτυχία να δει τον ανδριάντα του σμιλεμένο από τον Χαλεπά. Στην πανηγυρική γιορτή στη Σίφνο, στα αποκαλυπτήριά του εκφώνησε τον τελευταίο του λόγο στα 85 του χρόνια σαν να είχε προαισθανθεί το θάνατό του. Η προτομή του βρίσκεται στο προαύλιο του Γυμνασίου-Λυκείου Σίφνου στα Εξάμπελα. Περισσότερα…

ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ “ΡΑΜΠΑΓΑΣ” 1850-1889

Γεννήθηκε στη Σίφνο όπου και έμαθε τα πρώτα του γράμματα.Αργότερα στην Αθήνα έγινε δάσκαλος σαν τον πατέρα του.Δίδαξε για λίγο στην Ανδρο αλλά γρήγορα εγκατέλειψε την διδασκαλία κι έφυγε για την Πόλη. ‘Εγινε συντάκτης εφημερίδας κι έκανε μεταφράσεις έργων λογοτεχνίας.Η πατριωτική του δράση και τα άρθρα του για την Ελλάδα προκάλεσαν αντίδραση στην σουλτανική αστυνομία.Κυνηγημένος έρχεται στην Αθήνα και εκδίδει τον “Ραμπαγά”.Επηρεασμένος από το κατάντημα του κράτους μαζί με τον Γαβριηλίδη σατιρίζουν, γι’ αυτό συλλαμβάνονται και φυλακίζονται. Ο αδάμαστος δημοσιογράφος φυλακισμένος υποφέρει από τις κακουχίες, κλονίζεται η υγεία του και αυτοκτονεί στις 23 Μαΐου 1889.Το ποιητικό του έργο είναι σκορπισμένο στα 976 φύλλα του “Ραμπαγά”. Η προτομή του φιλοτεχνημένη κοσμεί την πλατεία στην Απολλωνία. Περισσότερα…

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΡΥΣΟΓΕΛΟΣ

Γεννήθηκε στον Αρτεμώνα της Σίφνου το 1780. Γιος του Αντωνίου Χρυσόγελου εφημέριου στον Άγιο Σπυρίδωνα Αρτεμώνα. Βοηθούσε τον πατέρα του στο αναλόγιο και η ψυχή του ποτίστηκε απ’ την Ορθοδοξία.Οταν μεγάλωσε φοίτησε στη Σχολή του Παναγίου Τάφου. Αυτή η σχολή χαρακτηρίζεται κοινό εκπαιδευτήριο του Αρχιπελάγους και ήταν μεγάλη η συμβολή της σχολής αυτής στο φωτισμό του Γένους. Ο Χρυσόγελος διακρίθηκε για την φιλοτιμία,την ευαισθησία και την επιμέλειά του. Είχε μεγάλη δίψα να φανεί χρήσιμος στην πατρίδα του και το Γένος. Τα εφηβικά του χρόνια τα πέρασε στην μονή των Μαγγάνων, που ήταν ιδιοκτησία του. Μελετώντας τους αρχαίους ‘Ελληνες συγγραφείς και τους Πατέρες της Εκκλησίας ποτίστηκε με φως ελληνικό και χριστιανικό. Στην Κων/πολη συμπλήρωσε τον κύκλο των σπουδών του και γύρισε στη Σίφνο του κι ανέλαβε την Σχολαρχία του Παναγίου Τάφου και όλα τα φιλοσοφικά και γαλλικά μαθήματα. Για τον Χρυσόγελο αυτό ήταν το στεφάνωμα του μόχθου και των προσπαθειών του.Η φήμη του διέτρεξε όλη την Ελλάδα. Αξιόλογοι φιλόσοφοι έρχονταν για να τον γνωρίσουν. Λάτρευε το επάγγελμά του και σχολάρχευσε μέχρι την έκρηξη της Επανάστασης το 1821.Στο χωριό Εξάμπελα έκανε την οικογένειά του με τη σεμνή κόρη Κυριακούλα Μαρούλη. Δημιούργησε ευτυχισμένη οικογένεια και απέκτησε 4 κόρες που παντρεύτηκαν με επιφανείς Σιφνιούς: Προβελέγγιο, Χοροεπισκοπίδη,Διώνη,Δεκαβάλλα.Ο Χρυσόγελος εγκαταλείπει το Σχολείο του και το εμπιστεύεται στον άξιο μαθητή του Νικόλαο Σπεράντζα. Μαζί με 70 άλλους Σιφνιούς κατατάχτηκε στον Ιερό Αγώνα ενθουσιώδης αγωνιστής. ‘Οταν ήρθε η μέρα της Ελευθερίας ο Καποδίστριας τον διάλεξε για να τον διορίσει πρώτο Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων το 1829 στο ελεύθερο πια κράτος. ‘Οταν ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε ο Χρυσόγελος συντετριμμένος κατέφυγε στη Σίφνο και δέχτηκε να γίνει δημοτικός σύμβουλος. Ταυτόχρονα δίδασκε δωρεάν ανώτερα μαθήματα στη Σχολή του Παναγίου Τάφου. Το 1843 ο βασιλιάς ‘Οθων τον τίμησε με το αξίωμα του Γερουσιαστού και το 1849 έγινε Υπουργός Παιδείας Θρησκευμάτων και Δικαιοσύνης.Ο Χρυσόγελος μέχρι το τέλος της ζωής του αγωνίστηκε για τα εθνικά και ορθόδοξα δόγματα της φυλής μας. Η προτομή του κοσμεί την ομώνυμη πλατεία στο χωριό Αγιος Λουκάς.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΠΕΡΑΝΤΣΑΣ 1888-1962

Ο Στέλιος Σπεράντσας γεννήθηκε στη Σμύρνη αλλά καταγόταν από πατέρα από τη Σίφνο. Αποφοίτησε από την Ευαγγελική Σχολή και συνεργάστηκε με τις εφημερίδες Νέα Σμύρνη και Αρμονία. Πτυχιούχος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 1915, υπηρέτησε ως ακτινολόγος στο στρατό ως το 1922. Το 1922 διορίστηκε διευθυντής στα ακτινολογικά εργαστήρια του αντιφυματικού εργαστηρίου στον Πειραιά και του νοσοκομείου Σωτηρία. Το 1932 απέκτησε δεύτερο πτυχίο, αυτή τη φορά από την Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έφυγε στο Παρίσι, όπου ειδικεύτηκε στην ορθοδοντική. Παράλληλα ασχολήθηκε με την Παιδαγωγική και το 1908 ανέλαβε την οργάνωση της λειτουργίας των ελληνικών σχολείων της επαρχίας της Ροδόπολης του Πόντου. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1901 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής «Ιάδες αύραι», ενώ είχε νωρίτερα τιμηθεί με το Α΄ βραβείο στον Πανιώνιο ποιητικό διαγωνισμό. Ακολούθησε, τέσσερα χρόνια αργότερα η συλλογή «Συμφωνίες». Ακολούθησαν ποιητικές συλλογές, λογοτεχνικές και ιατρικές μελέτες, θεατρικά έργα και κυρίως ποιήματα και πεζά για παιδιά.

ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΣΠΕΡΑΝΤΖΑΣ 1888-1979

Μέγας Λογοθέτης της Εκκλησίας της Ελλάδας. Διετέλεσε επίτροπος της Επικράτειας της Ιεράς Συνόδου επί 11 χρόνια. Διευθυντής περιοδικών, προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στην Εκκλησία και το ‘Εθνος. ‘Ηταν μια εξαίσια μορφή, καλοσυνάτη φυσιογνωμία, δημιουργική φύση. Μια ζωντανή πνευματική παρουσία και μαχητής φλογερός της Ορθοδοξίας μας. Υπήρξε συγγραφέας. λογοτέχνης και ποιητής. Γόνος εκλεκτών Σιφνίων, γεννημένος στην Πόλη, μεγαλωμένος στη Σίφνο, έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο δημοτικό σχολείο και στο Σχολαρχείο και διαπαιδαγωγήθηκε με την παράδοση της Σίφνου. Σπούδασε φιλολογία και σαν φοιτητής αρίστευσε στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Τότε πρωτοδημοσίευσε τα ποιήματά του που αξιολογήθηκαν από λογοτεχνικούς κύκλους. Το 1910 διορίστηκε στην ‘Ανδρο Σχολάρχης που άφησε εποχή και άριστες αναμνήσεις. Το 1914 μετατέθηκε στην Αθήνα καθηγητής της Βαρβακείου Σχολής αλλά παραιτήθηκε σε λίγο καιρό από την εκπαίδευση. Διετέλεσε διευθυντής διανομών στο Υπουργείο Επισιτισμού, Νομάρχης Πρεβέζης κι εκδότης της αθηναϊκής εφημερίδας “Ελεύθερη Φλόγα”. Το 1928 διορίζεται στα υψηλότερα καθήκοντα σαν Επίτροπος της Επικράτειας της Ιεράς Συνόδου. Η μεγάλη του αγάπη για την Εκκλησία τον ώθησε να συντάξει νόμους εκκλησιαστικούς. Η δικτατορία του Μεταξά τον βγάζει στο περιθώριο. Η Γερμανοϊταλική κατοχή τον βρίσκει μαχητή και συμπαραστάτη του λαού των Αθηνών. Ιδρύει καταφύγια,70 ιατρεία κατατρεγμένων αδελφών μας και τιμάται με το Χρυσό Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. Γλιτώνει από συλλήψεις ο ίδιος αλλά όχι και η σύζυγός του Ευτέρπη. Με τον βαθύ αυτόν πόνο προσπαθεί να προσφέρει ανακούφιση σε βασανισμένους ανθρώπους από τη θέση του γενικού διευθυντή του αθηναϊκού νοσοκομείου “Ελπίς”. Ο Θ. Σπεράντζας ήταν ζωντανός ηγετικός παράγων της πατρίδας μας σε όλους τους τομείς εκκλησιαστικής, εθνικής, κοινωνικής και φιλανθρωπικής ζωής. Είχε ψυχική ευγένεια, μελίρρυτη ευφράδεια, ρητορικότητα, άπειρο πλούτο συναισθημάτων καλού οικογενειάρχη με εκλεκτά παιδιά εικόνας της πολυσύνθετης προσωπικότητάς του. Πέθανε το 1979.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΑΚΡΑΚΗΣ 1830-1909

Φιλόσοφος και Μέγας Θεολόγος. Φωτεινή φυσιογνωμία που γεννήθηκε στο χωριό Καταβατή της Σίφνου. Κοντά στο ναό της Ευαγγελίστριας είναι το σπίτι που γεννήθηκε. Το μνήμα του σκεπάζει πλάκα με επιγραφή. Η προτομή του είναι στην είσοδο της Καταβατής. Πέθανε στην Αθήνα στις 24 Δεκεμβρίου 1909. Ετάφη στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών και τα οστά του ήρθαν στη Σίφνο αργότερα. Τα φιλοσοφικά του έργα κυκλοφορούν ακόμα και σήμερα στη Σίφνο. Περισσότερα…

ΖΗΛΗΜΩΝ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

Ο Αντώνιος Ζηλήμων ήταν Αρεοπαγίτης, διετέλεσε δε και Πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Γεννήθηκε το 1868 στο Κάστρο και πέθανε το 1944.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΡΙΔΑΚΗΣ 1890-1979

Γεννήθηκε το 1890 στη Σίφνο. Σπούδασε νομικά και αρχικά δικηγόρησε και ως Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω. Το 1925 εκλέχθηκε έκτακτος και στη συνέχεια, το 1929, τακτικός καθηγητής του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1960, με την συνταξιοδότησή του, αναγορεύτηκε σε ομότιμο καθηγητή. Την περίοδο 1929-1945 ήταν μέλος της επιτροπής που συνέταξε τον Ελληνικό Αστικό Κώδικα και την περίοδο 1952-1958 πρόεδρος της επιτροπής που συνέταξε τον Ελληνικό Κώδικα Ιδιωτικού Ναυτικού Δικαίου. Το 1941 εξελέγη Ακαδημαϊκός και την περίοδο 1951-1952 διετέλεσε Πρόεδρος της Ακαδημίας, ενώ το 1959 εξελέγη αντεπιστέλλον μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας των Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών. Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, το 1924, και Υπουργός Δικαιοσύνης, το 1952, στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Δ.Κιουσοπούλου. Επίσης διετέλεσε μέλος του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου της Χάγης, το 1940, Δικαστής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του Στρασβούργου, το 1959, ενώ το 1954 και το 1961 δίδαξε στην Ακαδημία Διεθνούς Δικαίου της Χάγης. Ήταν μέλος της 20μελούς επιτροπής νομομαθών που συνέταξε το Σύνταγμα του 1968 της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών. Ήταν επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου των Παρισίων (1954) και του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1974). Απεβίωσε στην Αθήνα το 1979. Περισσότερα…

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΡΟΚΟΣ 1912-1993

Ο Αντώνης Πρόκος ήταν διαπρεπής Σιφνιός δικαστής, λογοτέχνης, ποιητής, συγγραφέας και λάτρης της Σίφνου. Διετέλεσε Πρόεδρος Εφετών και βραβεύτηκε για τα ποιήματά του.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΟΣΜΗΣ

Δικηγόρος και λαογράφος. Γεννήθηκε το 1880 στη Σίφνο. Δημοσίευσε ηθογραφικές μελέτες και βιβλία γύρω από τη ζωή της Σίφνου. Πέθανε το 1951.

ΝΙΚΟΣ ΣΤΑΦΥΛΟΠΑΤΗΣ 1920-2006

Γεννήθηκε στη Σίφνο στις 14 Οκτωβρίου 1920 .Σπούδασε στη Σίφνο και την Αθήνα. Αφοσιώθηκε στη δημοσιογραφία, στην τέχνη του λόγου και αφιέρωσε τη δραστηριότητά του στην έκδοση εφημερίδας “Σιφναϊκά Νέα-Σιφναϊκή Φωνή”. Δημοσίευσε ποιήματα, πεζά σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες της Αθήνας και της επαρχίας. Εξέδωσε ποιητικές συλλογές “‘Οστρια”, “Θαλασσινή συμφωνία”, “Ανθολογία Σιφνίων ποιητών 1801-1984” «τα λαϊκά τραγούδια και τα κάλαντα της Σίφνου 1829-1980» και ασχολήθηκε με τη λαογραφία του νησιού του. Υπήρξε ένας λάτρης της Σίφνου. Πέθανε στην Αθήνα στις 20 Μαΐου 2006.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΑΓΓΑΝΑΡΗΣ – ΔΕΚΑΒΑΛΛEΣ

Ο Αντώνης Δεκαβάλλες γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1920 από γονείς Σιφνιούς. Ποιητής, μελετητής της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και φιλολογία στο Northwestern University. Δίδαξε σε πανεπιστήμια της Νέας Υόρκης, της Μασαχουσέτης και του Μάντισον συγκριτική γραμματολογία. Υπήρξε εκδότης του περιοδικού The Charioteer (1960) και ιδρυτικό μέλος της Modern Greek Studies Association. To 1940 εμφανίστηκε στα γράμματα με ποιήματα του στην εφημερίδα Ταχυδρόμος και Ημέρα Αλεξάνδρειας. Μετέφρασε ποίηση του T.S.Eliot, του W.H.Auden. Έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά ποιήματα του από τον Κ.Friar (Ransoms to Time, 1984). Ο ίδιος υπήρξε μεταφραστής του T.S.Eliot, του W. H. Auden κ.ά. Στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον βρίσκεται αρχειακό υλικό που αφορά τον Αντώνη Δεκαβάλλε. Πέθανε στην Αμερική και σύμφωνα με επιθυμία του η σορός του μεταφέρθηκε και ετάφη στη Σίφνο.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΕΛΕΜΕΝΤΕΣ 1878-1958

Γεννημένος στο χωριό Εξάμπελα της Σίφνου το 1878 και μεγαλωμένος στην Αθήνα, όπου τέλειωσε το Γυμνάσιο. O Νικόλαος Τσελεμεντές έμεινε στην ιστορία ως ένας από τους μεγαλύτερους αρχιμάγειρες της εποχής. Αρχικά δούλεψε σαν υπάλληλος συμβολαιογραφείου, άρχισε όμως να ασχολείται περισσότερο με τη μαγειρική εργαζόμενος στο μαγαζί του πατέρα και του θείου του. Σπούδασε για ένα χρόνο μαγειρική στη Βιέννη και γυρνώντας εργάστηκε για διάφορες πρεσβείες. Έγινε αρχικά γνωστός με το περιοδικό “Οδηγός Μαγειρικής” που άρχισε να εκδίδει το 1910, που περιείχε -εκτός των συνταγών- διατροφικές συμβουλές, διεθνή κουζίνα, νέα για τη μαγειρική κ.α. Το 1919 έγινε διευθυντής του ξενοδοχείου “Ερμής”, ενώ τον επόμενο χρόνο έφυγε για την Αμερική, όπου δούλεψε σε μερικά απ’ τα ακριβότερα εστιατόρια του κόσμου, κάνοντας παράλληλα και ανώτερες σπουδές μαγειρικής, ζαχαροπλαστικής και διαιτολογίας. Γύρισε στην Ελλάδα το 1932, ίδρυσε μια μικρή σχολή μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής και κυκλοφόρησε το γνωστό βιβλίο του με συνταγές, που όντας ο πρώτος ολοκληρωμένος οδηγός μαγειρικής, γνώρισε πάνω από δεκαπέντε επίσημες ανατυπώσεις τις επόμενες δεκαετίες. Επηρεασμένος απ’ τη γαλλική κουζίνα, υπήρξε εκσυγχρονιστής της ελληνικής κουζίνας, καθώς χάρη σ’ αυτόν οι Ελληνίδες νοικοκυρές έμαθαν τη μπεσαμέλ, τα πιροσκί και τη μπουγιαμπέσα (την γνωστή σε όλους μας κακαβιά), πράγμα που κατά μερικούς ισοδυναμούσε με νόθευση της ελληνικής κουζίνας με ευρωπαϊκά στοιχεία. Πέθανε το 1958. Περισσότερα…

ΚΟΡΡΕΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

Θεατρικός συγγραφέας, Γεννήθηκε στη Σίφνο όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Σπούδασε οικονομικά. Στο θέατρο εμφανίστηκε το 1950 με την κωμωδία «Παπαδόπουλος & Σια» από το θίασο του Β. Αργυρόπουλου-I.Λάσκαρη. Η παρουσία του Μ. Κορρέ στο ελληνικό θέατρο χωρίζεται σε δύο περιόδους: 1948-1951 και 1952-1976.Γνωστά έργα του « το διπλανό κρεβάτι» « οίκος ευγηρίας η ευτυχισμένη δύσις» «ο Μίδας έχει αυτιά γαϊδάρου» « η κεράτσα μου» «Χριστούγεννα στη θεμωνιά» κ.λ.π. Από το 1976 εγκαταλείπει το θέατρο και αναλαμβάνει τη Διεύθυνση του Μουσείου και Κέντρου Μελέτης του Ελληνικού Θεάτρου ως το θάνατο του που συνέβη το 1998.

Πηγή: 12/ΘΕΣΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΙΦΝΟΥ – http://dim-sifnou.kyk.sch.gr/index.htm